"ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΟ" Με το πόνημα αυτό η Ελένη Γλύκατζη-Αρβελέρ απευθύνεται σε όσους από τους Νεοέλληνες ταλανίζονται με το πρόβλημα της ελληνικής ιστορικής συνέχειας και στους ξένους (κυρίως τους Δυτικοευρωπαίους και τους Αμερικανούς βλαστούς τους) που αρκούνται στην επιλεκτική γνώση του παρελθόντος τους, άσχετα από κάθε ιστορική πραγματικότητα και με μόνο μέλημα τη δικαίωση μιας σύγχρονης πολιτικής προσέγγισης, που υπαγορεύουν συμφέροντα και ενδιαφέροντα, ξένα συχνά από την ιστορία και το αντικείμενό της».

Παραφράζοντας το τίτλο του βιβλίου και φέρνοντας  τα πράγματα στα δικά μας θα μπορούσαμε να μετατρέψουμε το ρητορικό ερώτημα  ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ σε πραγματιστική σύγχρονη και με προοπτική πρόταση.

Η φαρμακοτεχνική Παρασκευή είναι η δημιουργία συγκεκριμένων φαρμακευτικών προϊόντων που απευθύνονται στις μοναδικές ανάγκες του ασθενούς. Για να γίνει αυτό ο φαρμακοτέχνης-φαρμακοποιός συνδυάζει κατάλληλες ουσίες χρησιμοποιώντας διάφορα εργαλεία. Αυτό μπορεί να γίνει για απαραίτητους ιατρικούς λόγους όπως η μορφή του φαρμάκου από στερεό δισκίο σε υγρό, να αποφευχθεί η χρήση μη απαραίτητων συστατικών στα οποία ο ασθενής είναι αλλεργικός ή να προκύψει η ακριβώς απαιτούμενη δόση. Ακόμη και για οργανοληπτικούς λόγους να χρειαστεί να προστεθεί επιθυμητό άρωμα στο φάρμακο.

Πριν η μαζική παραγωγή φαρμάκων γίνει ευρέως διαδεδομένη, η φαρμακοτεχνία ήταν μια δραστηριότητα ρουτίνας των φαρμακοποιών.

Η φαρμακοτεχνία έχει αρχαίες ρίζες. Οι τροφοσυλλεκτικές κοινωνίες είχαν μία κάποια γνώση των φαρμακευτικών ιδιοτήτων των ζώων, των φυτών, των μυκήτων, βακτηρίων, καθώς και ανόργανων αλάτων του περιβάλλοντος τους. Αρχαίοι πολιτισμοί χρησιμοποιούσαν την φαρμακοτεχνία για θρησκευτικούς λόγους, για τον καλλωπισμό τους, για την αντιμετώπιση ασθενειών , την διατήρηση της καλής υγείας αλλά και για την προετοιμασία των νεκρών. Αυτοί οι αρχαίοι φαρμακοτέχνες παρήγαγαν τα πρώτα έλαια από φυτά και ζώα, ανακάλυψαν δηλητήρια και τα αντίδοτά τους, έφτιαξαν αλοιφές για τους τραυματίες, καθώς και αρώματα για τους πελάτες τους.

Οι πρώτοι χημικοί ήταν εξοικειωμένοι με διάφορες φυσικές ουσίες και τις χρήσεις τους. Οι  φαρμακοτέχνες παρασκεύασαν μια ποικιλία προϊόντων όπως βαφές, φάρμακα, υποκαπνισμούς, αρώματα, τελετουργικά σκευάσματα, συντηρητικά και καλλυντικά. Η αναζήτηση μεθόδου δημιουργίας χρυσού με τη βοήθεια της χημείας, καθώς και της πηγής της νεότητας οδήγησε τους παρασκευαστές φαρμάκων στο κίνημα της αλχημείας. Η Αλχημεία τελικά συνέβαλε στη δημιουργία του σύγχρονου φαρμακείου και έβαλε τις αρχές της φαρμακοτεχνίας. Ιδιαίτερα στον μεσαιωνικό ισλαμικό κόσμο, μουσουλμάνοι φαρμακοποιοί και χημικοί ανέπτυξαν προηγμένες μεθόδους φαρμακοτεχνίας. Τα πρώτα φαρμακεία άνοιξαν από μουσουλμάνους φαρμακοποιούς στη Βαγδάτη το 754 μΧ.
Η σύγχρονη εποχή της φαρμακοτεχνίας ξεκίνησε τον 19ο αιώνα, με την απομόνωση των διαφόρων ουσιών από τον λιθάνθρακα με σκοπό την παραγωγή συνθετικών χρωμάτων. Από αυτό το ένα φυσικό προϊόν ήρθαν τα πρώτα αντιβακτηριδιακά φάρμακα οι σουλφοναμίδες και τα φαινολικά σκευάσματα που έγιναν διάσημα από τον Joseph Lister.

Ακολούθησε η εποχή (μετά το 1800) που οι φαρμακοτέχνες ειδικεύονται στην παραλαβή ,παρασκευή και μορφοποίηση των ακατέργαστων φαρμάκων πχ opiumτα δραστικά συστατικά των δρογών ακατέργαστα χρησιμοποιώντας νερό ή αλκοόλη για να σχηματίσει εκχυλίσματα και αφεψήματα
Στη συνέχεια άρχισαν να απομονώνουν και να ταυτοποιούν τα δραστικά συστατικά που περιέχονται σε αυτά τα σκευάσματα ακατέργαστων φαρμάκων. Χρησιμοποιώντας κλασμάτωση ή ανακρυστάλλωση, ο φαρμακοτέχνης διαχώριζε δραστικά συστατικά, όπως η μορφίνη, και το χρησιμοποιούσε στη θέση του ακατέργαστου φαρμάκου. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου άρχισε και η σύγχρονη ιατρική.

Με την απομόνωση των φαρμάκων από τις «πρώτες ύλες» τους ή των ακατέργαστων φαρμάκων, ήρθε η γέννηση της σύγχρονης φαρμακευτικής εταιρείας. Οι φαρμακοποιοί εκπαιδεύονται για να παρασκευάζουν σκευάσματα σαν αυτά που οι φαρμακευτικές εταιρείες παρήγαγαν αλλά δεν μπορούσαν να το κάνουν αποτελεσματικά σε μικρή κλίμακα. Έτσι, οι οικονομίες κλίμακας και όχι η έλλειψη δεξιοτήτων ή γνώσεων, δημιούργησε την αγορά των σύγχρονων φαρμακευτικών εταιρειών.

Με το πέρασμα στον 20ό αιώνα, ήρθε οι νέοι κανονισμοί ανάγκασαν τις φαρμακευτικές εταιρείες να αποδείξουν ότι κάθε νέο φάρμακο που έφερναν στην αγορά ήταν ασφαλές. Με την ανακάλυψη της πενικιλίνης, τις σύγχρονες τεχνικές μάρκετινγκ και προώθησης, η βιομηχανία παρασκευής φαρμάκων ενηλικιώθηκε. Φαρμακοποιοί συνέχισαν να παρασκευάζουν συνταγές μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 1950, όταν η πλειοψηφία των διανεμόμενων φαρμάκων ερχόταν κατευθείαν από τις μεγάλες φαρμακευτικές εταιρείες.

Η Φαρμακοτεχνία είναι ένας κλάδος της φαρμακευτικής που συνεχίζει να παίζει κρίσιμο ρόλο στην ανάπτυξη των φαρμάκων. Φαρμακοτέχνες και χημικοί φαρμάκων αναπτύσσουν και δοκιμάζουν συνδυασμούς φαρμακευτικών συστατικών για νέα φάρμακα, έτσι ώστε τα δραστικά συστατικά να είναι αποτελεσματικά, σταθερά, εύκολα στη χρήση, και αποδεκτά από τους ασθενείς. Ωστόσο, για πραγματικές κλινικές δοκιμές, η παραγωγή των φαρμακευτικών προϊόντων θεωρείται γενικά "μαζική παραγωγή", επειδή η "φαρμακοτεχνία" συνήθως ορίζεται ως παραγωγή για μικρές παρτίδες ή εξατομικευμένη.

Υπάρχουν πολλές αιτίες για τις οποίες οι φαρμακοποιοί παρασκευάζουν φάρμακα στο εργαστήριό τους, αλλά ο πιο σημαντικός είναι η μη συμμόρφωση του ασθενούς. Πολλοί ασθενείς είναι αλλεργικοί στα συντηρητικά ή στα χρώματα ή έχουν ανάγκη μια εξατομικευμένη δόση. Με τη συνταγή του γιατρού μπορούν να μετατρέψουν την ισχύ του φαρμάκου, να τροποποιήσουν τη μορφή του, κάνοντας το πιο εύκολο για να το λάβει ο ασθενής, ή να προσθέσουν άρωμα , κάνοντας το πιο εύγευστο.

ΑΛΛΕΣ ΑΙΤΙΕΣ ΠΟΥ ΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΟΝΤΑΙ

Ø  Τα προϊόντα δεν κυκλοφορούν πλέον στο εμπόριο

Ø  Τα προϊόντα δε συμφέρουν τον κατασκευαστή οικονομικά

Ø  Προϊόντα με μοναδικό σύστημα χορήγησης, όπως υπογλώσσια δισκία, τροχίσκοι, γλειφιτζούρια, ή μια τοπική γέλη

Ø  Για ενήλικες ή παιδιά που είναι αλλεργικοί σε συγκεκριμένα έκδοχα  μπορεί να γίνει τροποποίηση, ώστε να παρασκευαστούν φάρμακα χωρίς χρωστικές και συντηρητικά (ουσίες που συνήθως προκαλούν αλλεργίες)

Ø  Κάποιες μορφές φαρμάκων μπορεί να μην είναι κατάλληλες για όλους. Με την έγκριση του θεράποντα γιατρού, ο φαρμακοποιός μπορεί να προσαρμόσει την περιεκτικότητα ενός φαρμάκου ή να αλλάξει την μορφή του έτσι ώστε να είναι πιο εύληπτο , ή να προσθέσει κάποια γεύση για να είναι πιο ευχάριστη η λήψη του.

Ø  Πολλά φάρμακα μπορούν να τροποποιηθούν . Οι φαρμακοτεχνικές συνταγές είναι ιδανικές για ασθενείς που απαιτούν ιδιαίτερες δόσεις ή μορφές και συνήθως τα παιδιά και οι ηλικιωμένοι είναι οι κατηγορίες ασθενών που επωφελούνται περισσότερο από αυτές.

Η φαρμακοτεχνική παρασκευή εξακολουθεί να έχει ένα σημαντικό ρόλο να διαδραματίσει στη σύγχρονη υγειονομική περίθαλψη, συμπληρώνοντας το κενό σε περιπτώσεις που τα βιομηχανοποιημένα προϊόντα, δεν είναι κατάλληλα για τον συγκεκριμένο ασθενή. Παίζει ένα σημαντικό μέρος στον ευρύτερο ρόλο του φαρμακείου για την προώθηση της φροντίδας του ασθενούς.